انگلیسی باستان

<p> این جنسیت در طول زمان از بین رفته و امروزه تنها تأثیر آن بر روی ضمایر سوم شخص مفرد (He, She, it) دیده میشود. به صورت کلی در زبان انگلیسی پسوندهای دستوری که به اسم، فعل، صفت و قید افزوده میشود همگی ژرمنیاند. به دار آویختن ویلیام تیندل و سوزاندن در آتش، به جرم ترجمه و نشر عهد جدید به زبان انگلیسی، شوکی بزرگ میان مترجمان انگلیسی بود. در نتیجه با آنکه ارتباط قوی میان زبانیهایی مانند هلندی و انگلیسی وجود دارد، به ویژه با انگلیسی باستان اما این دو زبان برای کاربران آنها به صورت متقابل قابل فهم نیست. گویش فردی میان انگلیسی زبانان از جمله پدیدههای مهم در انگلیسی است. زبان انگلیسی با توجه به ریشه آلمانیاش در گذشته دارای جنسیت برای اسامی بودهاست. بگونهای که بسیاری از مسیحیان اروپای غربی زبان انگلیسی را برای خواندن کتاب مقدسشان (انجیل) میشناختند و زبان انگلیسی را محترم میشماردند. افعال کمکی (auxiliary verbs) در زبان انگلیسی، افعالی هستند که برای سؤالیکردن، منفیکردن، ساختن زمانهای خاص و حالت مجهول به جمله اضافه میشوند.</p>
<p> همین امر سبب شدهاست تا واژگان بیگانه در خلال زبان فارسی رسوخ کند. در افغانستان فرهنگستانی هم وجود ندارد که بخواهد زبان را از این واژگان پالایش کند و تعابیر بومی را جایگزین آنها کند. در این دوره، دولت نامیبیا آفریکانس و آلمانی را به عنوان نمادهای آپارتاید و استعمار تصور میکرد و تصمیم گرفت انگلیسی را به عنوان تنها زبان رسمی معرفی کند چرا که انگلیسی زبانی «خنثی» بود و در آن زمان در نامیبیا در عمل هیچ انگلیسیزبان بومی وجود نداشت. یا میتوان افعالی که فقط جنبه پیوند دهندگی بخش نهاد جمله با قسمت غیر فعلی گزاره را دارند (مانند افعال to be(وقتی به عنوان فعل اصلی بیاید) , to become , to seem را تحت عنوان افعال ربطی از سایر افعال که جنبه کنشی دارند (افعال تام) جدا کرد. برای نمونه جملهٔ ic singe در انگلیسی باستان به I singe تبدیل شد و در نهایت بخش پایانی در انگلیسی امروزی حذف شد I sing-Ø و به شکل «I sing» باقیماند. نمونهٔ دیگر: wē þōhton انگلیسی باستان به we thoughte(n) سپس با حذف بخش پایانی we thought-Ø به «we thought» دگرگون شد.</p>
<p> بسیاری از پسوندها و بخشهای پایانی فعل که در انگلیسی باستان وجود داشتهاند مانند -e,a،u,o،an با گذر زمان کم رنگ و در نهایت حذف شدهاند (zero or null (-Ø) affixes) و گاهی تنها تلفظ آنها باقیماند. الفبای انگلیسی یک الفبا مبتنی بر الفبای لاتین است و ۲۶ حرف دارد که بسیاری از این حروف در بسیاری از الفباهای زبانهای اروپایی مانند فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و غیره مشترک هستند. به غیر از زبان اسکاتس، هیچیک از زبانهای دیگر نسبت به انگلیسی برای دو کاربر آن قابل فهم نیست حتی با وجود اینکه در نحو، معناشناسی و واجشناسی آنها میتوان نقاط مشترک پیدا کرد. این واژهها همگی همریشه (واژههای مشابه در زبانهای مختلف با ریشهٔ مشترک) هستند. در انگلیسی امروزی تمامی پیشوندها و پسوندهایی که گفته شد آزادانه و بدون توجه به ریشهٔ واژهها بسته به کاربرد آنها به آغاز یا پایان واژهها اضافه میشوند مانند: tsunamis; communicates; to buccaneer; during; calmer; bizarrely دلیل این آزادی عمل این است که سرچشمهٔ تمام اینها به انگلیسی باستان بازمیگردد
<p> زبان انگلیسی نیز که بسیار، اما کمتر از فرانسه، تحلیلی شدهاست و توانایی پارهپیوندی آن بسیار کمتر شدهاست و پارهپیوندهای بیش از سه یا چهار سیلاب را از مایهٔ بومی خود برنمیتابد به این دلیل همان راه زبان فرانسه را در پیش گرفتهاست، یعنی وامگیری بینهایت از زبانهای یونانی و لاتینی، به ویژه برای کاربردهای علمی و فنی. برای نمونه فعل reduce که در انگلیسی به صورت I reduce - I reduced - I will reduce به کار میرود، از واژهٔ لاتین redūcere گرفته شدهاست اما خود واژهٔ لاتین در کاربردش به صورت redūcō - redūxī - redūcam رفتار میکند که با انگلیسی تفاوت دارد. در مقابل همه اسمی که مخاطب بهجای اسم رسمیای آن اسم؛ به او میدهد. اسم خاص نام دارد. مارین لوپن نظراتی مبنی بر مقابله با زبان انگلیسی دارد که با نگرانی دربارهٔ زبان فرانسوی صحبت میکند. ترجمهها تا اوایل دهه ۱۹۳۰، بهطور عمده از طریق زبان فرانسوی صورت میگرفت ولی پس از جنگ جهانی دوم و تحولهای سیاسی و فرهنگی پس از آن، زبان انگلیسی در عرصهٔ ترجمه اهمیت بیشتری یافت و از نظر کمیت، گوی سبقت را ربود. ساختار گرامری حالت جمع برای اسامی به زبان فرانسوی بسیار نزدیک است. «خطر زبان انگلیسی در افغانستان را جدی بگیریم».
واتساپ